Leesautobiografie
1. Aan de boeken van Dan Brown (Da Vinci Code, Het Bernini Mysterie, Het symbool), de Hongerspelen (deel 1, 2 en 3) van Suzanne Collins, Het Parfum van Patrick Süskind en de boeken van John Grisham heb ik positieve ervaringen. Maar pasgeleden wilde ik De man in de spiegel van Frederick Ayer gaan lezen, en daar knapte ik na één hoofdstuk al op af. Gewoon omdat het zo feitelijk en écht is. Alsof ik geschiedenis zit te leren over een hoofdstuk Sovjet Unie. De boeken die indruk op mij maken zijn een beetje mysterieuze fantasy-boeken. Fictief en zenuwslopend.
2. Ik lees overal. Op vakantie bij het zwembad, in de auto, ‘s middags in de luie stoel in de kamer, ‘s avonds in bed (het liefst tot twee uur ‘s nachts). De boeken die ik lees zijn soms getipt door anderen, maar meestal kijk ik in de bieb of er een staat met een leuke omslag, lees ik de achterkant en ga voor de bijl. Dit is altijd al zo geweest. Lezen kon ik al altijd en overal en ik vond het ook al altijd leuk.
3. Detectives sleep ik er doorheen. Ook probleemboeken (bijv. Carry Slee) lees ik moeiteloos. Boeken over het dagelijks leven met dagelijkse problemen (liefde, vriendschap, school enz.) vind ik ook erg leuk. Maar fictie blijft echt mijn grote nummer één. Dit in tegenstelling tot oorlogsverhalen. Boeken over de WO II, Koude Oorlog, Vietnamese Oorlog, noem maar op. Ik vind ze vreselijk. Ik denk dat dit komt omdat het idee dat iets zó vreselijks, bedacht of niet, écht plaats zou hebben gevonden, me echt niet aanstaat. Of gewoon omdat het me doet denken aan het geschiedenisboek (al vind ik verhalen uit de Middeleeuwen wel erg leuk).
4. Ik denk dat mijn leesniveau niveau 3 is. Ik interesseer me wel enigszins voor boeken voor volwassenen. Niet te makkelijke woorden, maar zo ingewikkeld nou ook weer niet. Ik denk wel dat ik een gemotiveerde lezer ben. Ik houd van boeken met mysteries, waaraan dan zo’n onverwachte twist aan het einde zit (bijv. Het symbool van Dan Brown). Niet van die ingewikkelde thema’s.
5. Op zich vind ik het niet vervelend om één boek per periode te lezen. Ik lees sowieso minstens één boek per maand. Maar waar ik wel enigszins tegenop zie, is dat ik word “gedwongen” een boek uit een bepaald genre te kiezen, of uit een bepaalde lijst. Lezen is juist een ontspanning waarbij je niet verplicht bent een bepaald niveau te hebben. Tenminste, zo zie ik het. Met lezen voor de lijst heb ik het gevoel dat mijn plezier een beetje belemmerd wordt.
1. Aan de boeken van Dan Brown (Da Vinci Code, Het Bernini Mysterie, Het symbool), de Hongerspelen (deel 1, 2 en 3) van Suzanne Collins, Het Parfum van Patrick Süskind en de boeken van John Grisham heb ik positieve ervaringen. Maar pasgeleden wilde ik De man in de spiegel van Frederick Ayer gaan lezen, en daar knapte ik na één hoofdstuk al op af. Gewoon omdat het zo feitelijk en écht is. Alsof ik geschiedenis zit te leren over een hoofdstuk Sovjet Unie. De boeken die indruk op mij maken zijn een beetje mysterieuze fantasy-boeken. Fictief en zenuwslopend.
2. Ik lees overal. Op vakantie bij het zwembad, in de auto, ‘s middags in de luie stoel in de kamer, ‘s avonds in bed (het liefst tot twee uur ‘s nachts). De boeken die ik lees zijn soms getipt door anderen, maar meestal kijk ik in de bieb of er een staat met een leuke omslag, lees ik de achterkant en ga voor de bijl. Dit is altijd al zo geweest. Lezen kon ik al altijd en overal en ik vond het ook al altijd leuk.
3. Detectives sleep ik er doorheen. Ook probleemboeken (bijv. Carry Slee) lees ik moeiteloos. Boeken over het dagelijks leven met dagelijkse problemen (liefde, vriendschap, school enz.) vind ik ook erg leuk. Maar fictie blijft echt mijn grote nummer één. Dit in tegenstelling tot oorlogsverhalen. Boeken over de WO II, Koude Oorlog, Vietnamese Oorlog, noem maar op. Ik vind ze vreselijk. Ik denk dat dit komt omdat het idee dat iets zó vreselijks, bedacht of niet, écht plaats zou hebben gevonden, me echt niet aanstaat. Of gewoon omdat het me doet denken aan het geschiedenisboek (al vind ik verhalen uit de Middeleeuwen wel erg leuk).
4. Ik denk dat mijn leesniveau niveau 3 is. Ik interesseer me wel enigszins voor boeken voor volwassenen. Niet te makkelijke woorden, maar zo ingewikkeld nou ook weer niet. Ik denk wel dat ik een gemotiveerde lezer ben. Ik houd van boeken met mysteries, waaraan dan zo’n onverwachte twist aan het einde zit (bijv. Het symbool van Dan Brown). Niet van die ingewikkelde thema’s.
5. Op zich vind ik het niet vervelend om één boek per periode te lezen. Ik lees sowieso minstens één boek per maand. Maar waar ik wel enigszins tegenop zie, is dat ik word “gedwongen” een boek uit een bepaald genre te kiezen, of uit een bepaalde lijst. Lezen is juist een ontspanning waarbij je niet verplicht bent een bepaald niveau te hebben. Tenminste, zo zie ik het. Met lezen voor de lijst heb ik het gevoel dat mijn plezier een beetje belemmerd wordt.
Annelore Markus, 4b
